150 alphoornblazers en een paar jodelaars in Nendaz

Na Vinzier reed mijn taxi-chauffeuse FuitA mij langs het Lac Léman naar de monding van de Rhône en stroomopwaarts langs deze Zwitserse rivier. Na Martigny halverwege Sion rechtsaf de bergen in naar Nendaz. Dat is een van de bekende ski-oorden van de 4Vallées op 1400 meter. We huren via Interhome voor drie nachten het appartement van anonieme eigenaars die hier wellicht alleen eens per winter twee weekjes komen skiën.

Dit weekend wordt hier voor de 18e keer het internationale hoorn festival georganiseerd. Dat gebeurt heel grondig. Alle groepjes van 2 tot 10 of solisten treden op met een soort verplicht nummer. Daarnaast is er een wedstrijd voor buitenbeentjes: vaak dezelfde mensen maar met een eigen compositie dan wel serieuze grappen en grollen.

Ik vind dit soort evenementen ‘n kolfje naar mijn hart. Of zoiets. Elke streek of club heeft z’n eigen klederdracht. Dezelfde dracht hebben de ‘nevenproducten’ als die uit dezelfde streek komen: supporters, zangkoortjes, dansgroepen, een jodelgroep, vele orkestjes, een groep knie-klokluiders, zweepslagers en tot slot van elke avond de band “Magic Men” die zelfs mijn nog-geen-hielspoor op de dansvloer kreeg.

De jurering gaat strikt: exact op tijd, doodste stilte, geconcentreerd. De jury van 4 vakmensen zit net als de var bij het voetbal apart: wel dichtbij maar in een zwarte tent want alleen het gehoor telt.

Zaterdagavond was er een schier eindeloze optocht met alle optredenden, aangevuld met alles wat toonbaar los en vast zit in dit dorp een ware carnavalsoptocht. Ik geniet: dit zit helemaal op mijn ‘hoogtelijn’.