Zondagavond kwamen de vier aangekondigden uit Montpellier: vlnr Cécile, Carole en Guy. Sylvie maakte de foto. Ja, Carole en Sylvie hadden twee weken eerder mogen komen. Ze zijn beiden fysiotherapeut, de eerste ook osteo….

Ze test mijn voetzool. Ja goed dat ik direct gestopt ben want dit is niet ernstig. De EHBO tas kimt erbij en ik krijg een tape-kuurtje van 2X24 uur.

Ik grijp mijn kans al heb ik zo mijn bedenking over het spuk: in “Flector” zit diclofénac épolamine. Ach: baat het niet, 48 uur zijn zo voorbij. En vrouwelijke aandacht ben ik dol op.

Dan komt Monique, want het kwartet heeft Tartflette besteld; een machtig regionaal ovengerecht met aardappelen, witte wijn, Réblochon en soort ham. Niet persé in deze volgorde. Ik had Provencaalse rosé gekoeld en gezelligheid troef. Altijd leuk: Franstalige conversaties waarbij ik een woord niet begrijp. “Il-y-a des couvertures?”  Ik denk aan couverts en loop naar de bestekbak. Nee, het zijn dekbedden of dekens. Weer wat geleerd!

Het is allemaal héél lekker én veel te veel!

ik hoop dat er vanavond weer andere gasten komen, dan hoeft mijn bourgondische buikje het niet alleen te verwerken.

De volgende morgen ben ik stinkjalours. Zij gaan op weg naar de réfuge op 2100 m., vlak onder de top van de Dent d’Oche. Ik maakte daar eerder foto’s van met mijn Swarovski telelens.

Á tantôt,

Wilco

Bij het uitzwaaien komt de 96-jarige vader van Monique met zijn rollator een ommetje maken.