
Baarn
Op 23 oktober 1962 werd de Baarnse Atletiek Vereniging opgericht. Zwemmen vond ik niks, atletiek leek me wel leuk. Op sportpark Ter Eem werd een heuse grasbaan aangelegd. Ik volgde op een ‘échte atletiekbaan’ van sintels op het Utrechtse Maarschalkerweerd een centrale avond-training discuswerpen o.l.v. bondstrainer Wil Westphal. In Baarn liep ik persoonlijke records tot het zwart voor mijn ogen werd. 400, 800 en 1500 meter waren favoriet. Door het lopen van boslopen (crossen) in de Baarnse bossen werd mijn duurvermogen beter. De AVRO-cross bij GAC in Hilversum was wellicht mijn eerste echte wedstrijd.
Snel in het bestuur
In Baarn zat ik ook snel in het bestuur en werd ik redacteur van het clubblad “de BAViaan”, die we helemaal op de typemachine samenstelden en stencilden op de “Gestettner” bij mijn ouders op kantoor. Enkele jaren was ik de enig overgebleven redacteur. Niemand had door dat ik onder verschillende pseudoniemen schreef, zoals Nico Nieversuyphe, of Tinus Lickmichiel. Deze geschiedenis zou zich 30 jaar later in Utrecht herhalen.
Na mijn verhuizing naar Twente werd ik daar lid van de LAAC, de regionale Lange Afstands Atletiek Club. Verder dan een halve marathon kwam het niet. Toen een absurd doorgezakte linker voet met mijn hallux valgus lopen te pijnlijk maakte ben ik gaan roeien. Dat had ik in Baarn ook al gedaan. Hoogtepunt was deelname in de acht aan The Head of the River van Ouderkerk over de Amstel naar Amsterdam.
Marathons
Podotherapie hielp mij weer op de been toen ik in Zeist woonde. Ik werd lid van av Hermes in Utrecht met een eigen clubhuisje in het Panbos: Hier leerde ik tijdens lange duurlopen op lage hartslag te trainen en in 1998 liep ik in Rotterdam mijn eerste marathon. Ik kon thuis gekomen geen traptree nemen. Toen ben ik ook krachttraining begonnen bij fysiofitness in Zeist en dat doe ik nog wekelijks, ook voor het bergwandelen met stokken en een rugzak van 15 kg.
Tot 2019 heb ik 24 marathon volbracht (de laatste als kwartel met Remco, Will en Bart in New York!), waarvan 18 EU-hoofdsteden > dat is mijn passie. De medailles pronken in mijn vitrine bij de voordeur van mijn flat
Al mijn blogs “Wilcodoet” kun je lezen onder menu “Wilco blogt”. Sommige blogs zie je tevens onder andere menu-hoofdstukken omdat het onderwerp daaraan gerelateerd is.
AMIEL VANGT MIJ EEN VLIEG AF
Teveel aandacht voor mijzelf? Ik laat mij graag een vlieg afvangen door Amiel.... Inmiddels weer helemaal thuis, voetzool-revaliderend, maar niet ledig. Ik vul dagdelen met het hergroeperen van mijn grote collectie 45-toeren plaatjes, zo’n 10.000 singeltjes. Dus: ik...
Gast-column door FuitA: “ECO?, ECHO?, EGO!”
Nendaz, 28 juli 2019 Met W op het alpenhoorn festival. (Laatste dag, morgen weer naar NL) Waar ik in stilte van het kleine geniet, ben ik op stap met een man van het grootse gebaar. Sans gêne wordt er direct afgestapt op folkloristisch vermomde Zwitsers, die allerlei...
De Tour ten einde, ik ga ook naar huis….
Hallo volgers, Zoals ik eerder schreef, is het super genieten hier in de inmiddels Zwitserse alpen. Jullie weten van mij als extraverte en tikkie extravagante man dat ik makkelijk contacten leg. Vaak brengt mij dat verder ‘de diepte in’ of op nieuwe wegen. Dat ik ook...
150 alphoornblazers en een paar jodelaars in Nendaz
Na Vinzier reed mijn taxi-chauffeuse FuitA mij langs het Lac Léman naar de monding van de Rhône en stroomopwaarts langs deze Zwitserse rivier. Na Martigny halverwege Sion rechtsaf de bergen in naar Nendaz. Dat is een van de bekende ski-oorden van de 4Vallées op 1400...
Stelletje chauvinisten, die Fransen!!!
Ik ben sportliefhebber. Ik volg globaal bijna alle sporten. Soms spannend op mijn eigen manier, want TV kijken doe ik bijna nooit. Radio1 is mijn favoriet. Maar bij voorbeeld Max Verstappen tijdens zijn rondjes: heel leuk elk kwartier ouderwets even op Teletekst...
Mensen! Sommigen komen als verrassing voorbij.
Zondagavond kwamen de vier aangekondigden uit Montpellier: vlnr Cécile, Carole en Guy. Sylvie maakte de foto. Ja, Carole en Sylvie hadden twee weken eerder mogen komen. Ze zijn beiden fysiotherapeut, de eerste ook osteo.... Ze test mijn voetzool. Ja goed dat ik direct...
Omdenken – dóórdenken – vóóruitdenken
Vandaag is mijn mijmerdag. Eerst vers inslaan bij de SuperU. Wat lezen (zaterdagkranten), bloggen, genieten van deze bergomgeving, en óók vooruitdenken. Nieuwe plannen, thuiskomen en een geheel opgeruimde flat (loslaten vind ik ook leuk, inclusief het láaaaten...
LE TOUR op de Tourmalet
Vandaag zaterdagmiddag 20 juli 2019 finisht de Tour de France op de Col du Tourmalet (2115 meter boven NAP). Twee jaar plus een week geleden ik ook, te voet. De enige overnachtingsplek was een soort Résidence. Mijn duurste kamer dat seizoen! Ik kocht een kaartje voor...
Un Gelato Al Limon
Hallo vrienden v/m, Dit was nou zo’n omdenkdag waar ik heel gelukkig van ben, was, geworden, geweest, blijf. Vanmorgen een dozijn aangezichtskaarten op de post gedaan die ik vannacht schreef. Altijd leuk toch, al kost zo’n postzegel alleen reeds € 1,40. Na een...
Relativeren kun je leren
Hallo volgers en jaha meedenkers. Hartelijk dank voor jullie medeleven. Edoch... alles is betrekkelijk. Ik ben niet ziek. Ik had ook geen steentje in mijn knie zoals Tom Dumoulin. Ik denk dat ik heel goed voor mezelf zorg door vooral te relativeren, om te denken. Ik...
Reblochon: lekkere serendipiteit!
Serendipiteit: de wetenschap van de ongezochte vondst. Le Reblochon is daar een lekker voorbeeld van. Dit wordt een verhaal dat van toeval aan elkaar hangt.... Eind februari 1978 leerde ik tijdens het pré-carnaval in het Lampegat bij toeval Ineke Konijn kennen. Onze...
HET VLIEGENDE FORT
“Het vliegende fort”, zo werd de Amerikaanse B.17 bommenwerper genoemd. Deze “Denny Boy” was uit Engeland vanaf de basis Thurley opgestegen. Na de BMW fabriek en het vliegveld van München te hebben gebombardeerd, keerde het vliegtuig in de ochtend van 16 juli 1944...